Wstęp

Radiestezja terapeutyczna, czy medyczna jak coraz częściej określa się ten dział radiestezji, zajmuje się analizą i terapią stanu zdrowia człowieka. Na początku XX wieku, O. Mermet wykorzystał po raz pierwszy radiestezję do badania ciała ludzkiego, dokonując odkrycia, że istnieje różnica między promieniowaniem całego organizmu czy organów, zdrowych a dotkniętych chorobą. Od tego czasu radiestezja medyczna szybko zaczęła się rozwijać. Jak jest traktowana dzisiaj? Jest to przede wszystkim profilaktyka, polegająca na rozpoznawaniu i określeniu rodzaju oddziaływań (promieniowania) w otoczeniu człowieka, umiejętnym dawkowaniu promieniowań w danej sytuacji zdrowotnej i określeniu wzajemnych powiązań radiestezyjnych.

Podstawową zasadą w stawianiu diagnoz i metodą, jest fakt, że wahadło trzymane nad zdrowym organem czy organizmem jako całość, wykazuje określone reakcje, a trzymane nad chorym reaguje odmiennie. Są radiesteci, którzy potrafią wykonać bardzo dokładną diagnozę, która w pełni zasługuje na pojęcie- medyczna. Sprawa jest delikatna, bo dotyczy zdrowia człowieka. Chyba nie muszę się rozpisywać nad konsekwencjami dla potencjalnego „pacjenta” błędnie wykonanej diagnozy.

Kto i jak może wykonywać diagnozy? Niezbędnym jest uzyskanie i potwierdzenie wykształcenia w dziedzinie radiestezji, posiadanie odpowiedniego przygotowania medycznego i znajomość zachodzących w organizmie procesów biologicznych. Posiadanie powyższych predyspozycji umożliwia nie tylko wskazanie jednostki chorobowej, lecz również podanie przyczyn schorzenia, wskazanie niedoborów określonych elementów, równowagi hormonalnej i ustalenie czynników patogennych. W diagnozach swoich wprawny radiesteta w przypadku wykrycia anomalii stara się stosując odpowiednie środki i pomoce dotrzeć do „jądra” problemu. Niezbędna w tym działaniu jest, więc wiedza biologiczna. Co, jak i na co ma wpływ? Jakie są wzajemne korelacje między organami, hormonami, układami w organizmie? Badanie powinno być prowadzone powoli, przy dużym stopniu skupienia i koncentracji. Każdy wynik należy sprawdzić jeszcze raz. I najważniejsze- diagnoza radiestezyjna, jest tylko wskazaniem a nie ostatecznym wynikiem. Radiesteta i jego diagnoza nie mogą zastąpić badań i leczenia podstawowego- są tylko drogowskazem do poszukiwania przyczyn i rozwiązań zdrowotnych.

Metody pracy

Diagnoza bezpośrednia

Diagnozę wykonuje się wtedy, gdy radiesteta ma bezpośredni kontakt z pacjentem. Badanie wykonuje się przemieszczając przeważnie lewą rękę nad ciałem pacjenta, a wahadło trzymane w prawej, daje odczyt. Lewa ręka radiestety działa wówczas jak antena. Można też dotykać określonych miejsc na ciele palcem wskazującym i uściślić tym samym obszar badań. Można badanie przeprowadzać nad dłońmi, posługując się naniesioną na nie mapą stref diagnostycznych, która obowiązuje w akupresurze i jest wykorzystywana także w radiestezji. Odsyłam do pozycji poświęconych akupresurze. Wykorzystując wiedzę na temat korespondencji kręgów kręgosłupa z określonym organem, można w ten sposób- wykrywając anomalie w kręgosłupie, przypisać im odpowiednie w przyporządkowanych organach. Często w badaniach bezpośrednich używa się różnego rodzaju plansz– tzw. biometrów (więcej na ich temat w dalszej części artykułów). Wprawni radiesteci-terapeuci uważają, że efekt i prawidłowość diagnozy zależą w dużej mierze od współpracy pacjenta, który koncentrując się na swoich dolegliwościach i wykonując polecenia radiestety, znacząco wpływa na dokładność i wiarygodność analizy.

Diagnoza pośrednia

Diagnozę wykonuje się wtedy, kiedy nie jest możliwy kontakt bezpośredni. Pacjenta zastępuje ”świadek”, czyli nośnik promieniowania danej osoby. Jako „świadka” można użyć włosy, próbkę pisma, część garderoby, a najczęściej jak najbardziej aktualnego zdjęcia danej osoby. Przed przystąpieniem do pracy ze „świadkiem” należy go najpierw oczyścić, aby usunąć ślady energetyczne innych osób, które na przykład dotykały zdjęcia(o tym dalej). Jeżeli na zdjęciu obok świadka znajdują się inne osoby, rośliny, zwierzęta, to należy je przykryć na przykład kawałkiem czarnej kartki. W związku z tym, że każdy żywy organizm promieniuje, do diagnozy najlepiej używać zdjęć portretowych.
Do diagnozy pośredniej bardzo pomocne, a właściwie niezastąpione są różnego rodzaju tablice anatomiczne, skale, schematy, biometry. Przy sporządzaniu diagnozy metodą bezpośrednią i pośrednią, postępujemy według podstawowych reguł. Reguły te zostały ujęte w postaci praw radiestezji.

Prawa radiestezji

Prawo konwencji mentalnej

O tym pisałam w poprzednim arcie. Musimy ustalić konwencje mentalne. Ja ustaliłam konwencje mentalne dla określonych działań. Jeżeli pracuję na tablicach anatomicznych, to ruch wahadła w prawo oznacza TAK, w lewo NIE, oscylacja NIE MA JEDNOZNACZNEJ ODPOWIDZI. Jeżeli przechodzę do pracy z biometrami, to oscylacja także oznacza TAK. Przy określaniu stanu energetycznego czakramów każdy rodzaj oscylacji, jej kierunek i zakres wychylenia, mają swoje znaczenie. O pracy radiestezyjnej z czakrami będzie w następnych artykułach w dziale bioterapia.

Prawo cienia

Prawo to mówi, że każde ciało pozostawia na podłożu, na którym spoczywało, ślad energetyczny. Ślady te nakładają się na siebie, co znacznie potrafi zafałszować wyniki diagnozy. Obserwacje radiestezyjne wykazały, że cień po przedmiocie pozostaje tylko w pierwszej warstwie podłoża, a także to, iż promieniowanie cienia można zatrzymać przez zastosowanie ekranu. Takim najprostszym ekranem są dwie kartki papieru złożone tak, że znak „+” jednej pokrył się ze znakiem ”-„ drugiej. Jak ustalić polaryzację opisuję dalej, w sekcji- Ćwiczenia. Ja osobiście, przed położeniem każdej nowej planszy z biometrem oczyszczam stół, zmiatającym ruchem ręki z mentalnym nastawieniem usuwania śladu i zanieczyszczeń. Tak samo postępuję nad zdjęciem osoby.

Prawo sympatii

Prawo to pozwala określić zależności i wzajemny związek między dwoma obiektami, świadkiem a interesującymi nas zjawiskami i rzeczami. Ustalanie prawa sympatii zamieszczam w sekcji- Ćwiczenia. Ustalając prawo sympatii na przykład między pacjentem a konkretnym ziołem, uzyskujemy odpowiedź na pytania czy zioło to potrzebne jest w danej sytuacji zdrowotnej organizmu i w jakim stopniu. Prawo działa od strony prawej do lewej. W praktyce oznacza to umieszczenie świadka po lewej stronie, a po prawej badanego składnika, leku, metody. Na dzisiaj to tyle teorii. Następnym razem o biometrach i jak z nimi pracować. Teraz proponuję kilka ćwiczeń.

Ćwiczenia radiestezyjne

Ustalenie polaryzacji

Ćwiczenie 1

Większą baterię, na przykład R20, kładziemy przed sobą. Umieszczamy wahadło nad końcem „+”baterii i kręcąc nim w prawo ustalamy konwencję, że zawsze tak będzie wskazywać polaryzację dodatnią. Podobnie, ustawiając nad biegunem „-„ kręcimy w lewo i ustalamy konwencję dla bieguna ujemnego. Następnie prosimy inną osobę, aby zmieniła w sobie tylko wiadomy sposób ułożenie baterii i przykryła ją białą kartką. Ustawiamy wahadło nad jednym z końców białej kartki i zadajemy pytanie: Czy z tej strony znajduje się biegun dodatni baterii? Ruch wahadła w prawo będzie potwierdzeniem, w lewo negacją. Możemy też zadać pytanie:, Nad jakim biegunem znajduje się wahadło? Jeżeli wahadło zacznie się kręcić w lewo, to znaczy, że znajdujemy się nad ujemnym. Ważne jest w interpretacji wyniku, zadanie konkretnego pytania. Powtarzamy kilka razy.

Ćwiczenie 2

Umieszczamy wahadło nad czystą kartką papieru i zadajemy pytanie:, Jaka jest polaryzacja tej strony kartki? Ruch wahadła w prawo oznacza dodatnią, w lewo- ujemną. Złożone kartki plus do minusa służą właśnie za ekran radiestezyjny. Powtarzamy. W taki sposób można określić biegunowość różnorodnych przedmiotów: jabłka, kamienia, noża; czego tylko chcemy.

Sprawdzanie poprawności konwencji mentalnej

Ćwiczenie 1

Na kartkach rysujemy mazakiem dowolne figury geometryczne: koło, kwadrat, trójkąt itp. Umieszczamy wahadło nad kołem i mówimy w myślach- Tak promieniuje koło. To samo dla pozostałych. Teraz odwracamy karteczki czystą stroną do góry, tasujemy, mieszamy i wyciągamy pierwszą. Zadajemy pytanie: Czy to jest kwadrat? Czy to jest koło? I tak dalej. Można też wyłożyć wszystkie kartki i wydać polecenie: Wskaż kwadrat. Następnie zatrzymujemy wahadło nad każdą kartką i patrzymy, nad którą zacznie kręcić się w prawo. Odkrywamy kartkę i sprawdzamy wynik.

Ćwiczenie 2

Druga osoba biorąca udział w ćwiczeniu, chowa w dłoń jakiś przedmiot, na przykład guzik, robi to w sposób niewiadomy dla radiestety. Następnie umieszczamy wahadło nad wyciągniętą dłonią osoby pomagającej i pytamy: „ Czy guzik znajduje się w tej dłoni?” Ruch w lewo, znaczy nie, więc pytanie zadajemy też nad drugą. Powtarzamy.

Badanie stopnia sympatii

Ćwiczenie 1

W tym ćwiczeniu spróbujemy zbadać wahadłem czy istnieje promień harmonii pomiędzy badanymi obiektami. Do ćwiczenia wybieramy dwa identyczne przedmioty, na przykład dwa takie same guziki. Kładziemy guziki na stole, oddalając je od siebie o ok.40 cm. Nadajemy wahadłu ruch okrężny. Trzymamy przez chwilę krążące wahadło raz nad jednym, raz nad drugim guzikiem. W ten sposób rozpoznajemy wibracje tych przedmiotów. Następnie umieszczamy wirujące wahadło w połowie odległości pomiędzy guzikami i obserwujemy zmianę ruchów wahadła. Z krążenia powinno przejść do poziomej oscylacji pomiędzy guzikami. Myśl koncentrujemy na pytaniu: Pokaż czy istnieje promień harmonii między tymi obiektami. Powtarzamy ćwiczenie, tym razem kładąc na stole dwa różne przedmioty. Postępujemy jak wyżej. Wahadło powinno wykazywać ruchy podłużne, dzieląc niewidzialnie dwa różne przedmioty.

Ćwiczenie 2

W tym ćwiczeniu zapytamy czy oddziaływanie danej substancji na człowieka jest korzystne,czy nie. Na stole kładziemy próbkę pokarmu, niech to będzie na przykład kawałek ogórka. Nadajemy wahadłu ruch obrotowy i przez chwilę trzymamy nad próbką, a następnie nad naszą lewą dłonią, aby w końcu umieścić je pośrodku. Zadajemy pytanie: Czy ogórek jest korzystnym pokarmem dla mnie? Obserwujemy ruchy. Poprzeczne, łączące naszą dłoń z ogórkiem dadzą odpowiedź- TAK. Pamiętajmy, że prawo sympatii działa od prawej do lewej. Pytamy jak ogórek(prawa) wpływa na nas(lewa). Jeżeli chcemy zadać pytanie: Czy ja powinnam spożywać ten produkt? Wtedy dłoń powinna być po prawej stronie, a ogórek po lewej. Aby nie zaplątać się, wahadło trzymamy w lewej ręce.

Zakończenie

Na podstawie powyższych przykładów, możemy wymyślać różnorodne ćwiczenia, pamiętając o prawach radiestezji i....zdrowym  rozsądku. Na koniec ćwiczenie, którego prawidłowy wynik podam w następnym arcie. Badamy polaryzację palców swoich dłoni. W tym celu nadajemy wahadłu ruch oscylacyjny trzymając je nad kciukiem i zadajemy pytanie:, jaka jest polaryzacja mojego kciuka? To samo nad pozostałymi palcami.

Życzę owocnej pracy i doskonałych wyników.