Ogólny opis techniki, służącej pozbyciu się fobii.


OPIS TECHNIKI

Jest to najważniejsza technika przy usuwaniu fobii z kanonu NLP. Jako podstawa do pozbycia się wszelkich lęków jak klaustrofobia, arachnofobia, aquafobia, aerofobia, fobie społeczne, przed wystąpieniami publicznymi i wszystkie inne, nie mogła się ta technika nie pojawić na łamach strony. Opisany niżej schemat jest dość ogólnikowy, ponieważ istnieje kilka odmian tej techniki. W podsumowaniu napiszę dlatego, co się liczy w technice najbardziej:


TECHNIKA

1. Wprowadź osobę w trans- może być lekki.
2. Karz jej wyobrazić sobie salę kinową, w które jest sama i zajmuje jakieś miejsce.
3. Powiedz, że na ekranie zobaczy film czarnobiały (zaznacz to), gdzie widzi siebie w sytuacji, w której odczuwa lęk.
4. Powiedz, żeby oglądała ten film i starała się dotrzeć do jego końca. Jeśli jest to niemożliwe karz jej oglądać kilka razy tak, by za każdym razem docierała nieco dalej aż do momentu, gdy nie ma uczuć negatywnych, związanych z lękiem.
5. Jak dojdzie do momentu, w którym są uczucia tak silne, że dalej nie może oglądać filmu, to karz jej zatrzymac film.
6. Daję tutaj dwie opcje: pierwsza w zwolnionym tempie niech ponownie go odtworzy i w razie potrzeby wyciszy dźwięki.
7. Druga: niech w zwolnionym tempie lub nawet i normalnym przewinie do początku.
8. Powtarzaj punkty 5-7 aż osoba będzie mogła obejrzeć cały film. Jeśli po iluś razach nie może bez pojawiania się odczuć obejrzeć do końca filmu przejdź dalej.
9. Karz osobie wyobrazić sobie, że wychodzi teraz z siebie i patrzy na siebie, oglądającą film- jest to pierwsza dysocjacja. Czyli osoba widzi siebie, oglądającą siebie na filmie z tą sytuacją. Daj sugestię, że to, że widzi siebie oglądającą siebie na filmie znacznie zmniejsza negatywne uczucia.
10. Dokonaj drugiej dysocjacji: wyjście z obserwatora, patrzącego na Ciebie, oglądającego film. Czyli ostatni obserwator, widzi obserwatora, patrzącego na Ciebie, oglądającego film.
11. Niech obserwator idzie do kabiny, wyświetlającej ten film. Zatrzyma go i dokona edycji filmu:
-wytnie negatywny koniec i zastąpi go pozytywnymi uczuciami i radością, gdy już możesz bez strachu przeżywać to.
-zmieni obraz na kolorowy.
-włączy dźwięki.
-wzmocni ostrość, nasyci barwy.
-film ma się zakończyć dobrze- to najważniejsze.
12. Daj sugestię, że to obraz w Twoim umyśle, więc możesz z nim robić co zechcesz.
13. Odtwórz film z nowym zakończeniem, w normalnym tempie i oglądaj z pozycji drugiego obserwatora.
14. Gdy uznasz, że istnotnie nie ma uczuć negatywnych (można to zasugerować, że zniknęły wraz ze zmianą sposobu patrzenia na film i jego edycją), to wejdź ponownie do sali kinowej. Podejdź do pierwszego obserwatora i złącz się z nim.
15. Ponownie oglądaj film i znowu daj sugestię, że nadal uczuć neg. nie ma i są wyłącznie pozytywne, związane z nową treścią filmu.
16. Wejdź w pozycję osoby siedzącej na sali- Ciebie i połącz się. Również daj tą samą sugestię.
17. Jeśli nie ma negatywnych uczuć z pozycji osoby siedzącej- niech osoba wejdzie w ten film tak, by go przeżywała swoimi oczami. Jeśli jest to niemożliwe pozostaw ją w pozycji obserwatora filmu- ostatniej.


CZYLI W SKRÓCIE...

Sala kinowa, patrzysz na film, zwalnisza, zmieniasz ostrość kolory, by łatwiej się oglądało bez odczuć neg.- eksperymentujesz, wychodzisz z siebie i patrzysz na siebie jako osobę oglądającą film, zmniejszają się uczucia, znowu wychodzisz z siebie jako obserwatora patrzącego na widza filmu, edytujesz film, zmieniając zakończenie i parametry wyświetlania na pozytywne jak najbardziej i łączysz się z kolejnymi obserwatorami, by na koniec, jeśli to możliwe, wejść w obraz z filmu i go przeżywać.

Jest to jedna z mutacji tej techniki, bo odmian jest tyle w zasadzie, ile trenerów NLP i osób je praktykujących. Różnią się więc one między sobą szczegółami.